ایندن CAS 95-13-6

ایندن، که با نام بنزوسیکلوپروپن نیز شناخته می‌شود، یک هیدروکربن آروماتیک چند حلقه‌ای با سمیت و تحریک کم برای پوست و غشاهای مخاطی انسان است. این ماده به طور طبیعی در قطران زغال سنگ و نفت خام وجود دارد. علاوه بر این، ایندن هنگامی که سوخت‌های معدنی به طور کامل نمی‌سوزند نیز آزاد می‌شود. فرمول مولکولی C9H8. وزن مولکولی 116.16. حلقه بنزن و سیکلوپنتادین در مولکول آن، دو اتم کربن مجاور را به اشتراک می‌گذارند. به صورت مایع بی‌رنگ ظاهر می‌شود، در بخار تبخیر نمی‌شود، در حالت سکون زرد می‌شود، اما در معرض نور خورشید رنگ خود را از دست می‌دهد. نقطه ذوب -1.8 درجه سانتیگراد، نقطه جوش 182.6 درجه سانتیگراد، نقطه اشتعال 58 درجه سانتیگراد، چگالی نسبی 0.9960 (25/4 درجه سانتیگراد)؛ نامحلول در آب، قابل امتزاج با اتانول یا اتر. مولکول‌های ایندن حاوی پیوندهای اولفینی بسیار فعال شیمیایی هستند که مستعد واکنش‌های پلیمریزاسیون یا افزایشی هستند. ایندن می‌تواند در دمای اتاق پلیمریزه شود و گرم کردن یا در حضور یک کاتالیزور اسیدی می‌تواند سرعت پلیمریزاسیون را به شدت افزایش دهد و با اسید سولفوریک غلیظ واکنش داده و رزین ایندن ثانویه تشکیل دهد. ایندن به صورت کاتالیزوری هیدروژنه می‌شود (به واکنش هیدروژناسیون کاتالیزوری مراجعه کنید) تا دی هیدروایندن تشکیل شود. گروه متیلن در مولکول ایندن مشابه گروه متیلن در مولکول سیکلوپنتادین است. به راحتی اکسید می‌شود و با گوگرد واکنش می‌دهد تا کمپلکسی تولید کند که واکنش اسیدی ضعیفی دارد و خواص کاهندگی دارد. ایندن با سدیم فلزی واکنش داده و نمک سدیم تشکیل می‌دهد و با آلدهیدها و کتون‌ها متراکم می‌شود (به واکنش تراکم مراجعه کنید) تا بنزوفولوین تشکیل شود: ایندن از بخش نفت سبک حاصل از تقطیر قطران زغال سنگ در صنعت جدا می‌شود.