اخبار

برای مراقبت موثر از پوست، البته، داشتن مفهوم خاصی از مواد تشکیل دهنده، نه تنها تبلیغ محصول، بلکه مواد تشکیل دهنده محصول نیز اجتناب ناپذیر است. امروز بیایید در مورد "کارنوزین" مواد تشکیل دهنده محصولات مراقبت از پوست صحبت کنیم.

کارنوزین چیست
کارنوزین یک دی پپتید متشکل از بتا آلانین و ال هیستیدین است که محتوای بالایی در عضلات و بلوک های مغزی دارد. کارنوزین دارای خواص آنتی اکسیدانی بالایی است و می تواند رادیکال های آزاد را در بدن از بین ببرد.

کارنوزین چگونه کار می کند
کارنوزین می تواند مقاومت پوست را افزایش دهد، با حفظ فعالیت سلول ها در باند طیف کامل و شرایط رادیکال آزاد، حالت جوانی سلول ها را حفظ کند، تولید کلاژن را تقویت کند و پوست را انعطاف پذیر نگه دارد.

نقش کارنوزین
کارنوزین می تواند مقاومت پوست را افزایش دهد، با حفظ فعالیت سلول ها در باند طیف کامل و شرایط رادیکال آزاد، حالت جوانی سلول ها را حفظ کند، تولید کلاژن را تقویت کند و پوست را انعطاف پذیر نگه دارد. ماهیت شیمیاییال کارنوزینتشکیل بتا آلانین و ال هیستیدین از طریق عمل کارنوزین سنتاز است. کارنوزین به دلیل خواص آنتی اکسیدانی، اثرات مهار رادیکال های آزاد، کیلاسیون با فلزات واسطه، محافظت عصبی، ارتقاء بهبود زخم و ضد پیری، چشم انداز کاربرد گسترده ای در زمینه های پزشکی، مراقبت های بهداشتی و بهداشت دارد.

1. کاربرد کارنوزین در صنایع غذایی
جزء اصلی روغن در غذا مخلوطی از گلیسریدهای مختلف اسیدهای چرب است. به دلیل واکنش رادیکال آزاد گلیسریدهای اسیدهای چرب غیراشباع در طول ذخیره سازی، پراکسیدها و آلدئیدهای بدبو یا اسیدهای کربوکسیلیک با زنجیره کربن کوتاه تولید می شوند. بنابراین، خوردن غذاهای حاوی پراکسید چربی باعث افزایش بیشتر پراکسیداسیون لیپیدی در بدن افراد و ایجاد بیماری های مختلف می شود. بنابراین، هیدروکسی آنیزول بوتیله، هیدروکسی تولوئن دی بوتیله، پروپیل گالات و غیره اغلب در فرآوری و نگهداری مواد غذایی برای جلوگیری از پراکسیداسیون چربی استفاده می شود، اما کارایی آنها در فرآیند گرمایش فرآوری مواد غذایی کاهش می یابد و دارای سمیت خاصی است. ال-کارنوزین نه تنها می تواند به طور موثر اکسیداسیون چربی را مهار کند، بلکه عملکردهای ایمنی و بهداشتی بالایی نیز دارد. بنابراین ال کارنوزین یک آنتی اکسیدان غذایی با ارزش و ایده آل است.
2. کاربرد کارنوزین در پزشکی و مراقبت های بهداشتی
(1) کارنوزین و آنتی اکسیدان

کارنوزین نه تنها می تواند از اتم N حلقه ایمیدازول و اتم N پیوند پپتیدی روی بقایای هیستیدین برای کلات کردن یون های فلزی و مهار اکسیداسیون چربی ناشی از یون های فلزی استفاده کند، بلکه هیستیدین موجود در زنجیره جانبی کارنوزین نیز توانایی جذب رادیکال های هیدروکسیل را دارد. می تواند اکسیداسیون چربی ناشی از یون های غیر فلزی را مهار کند. بنابراین، کارنوزین به عنوان یک ماده فعال آنتی اکسیدانی چند منظوره، می تواند به طور پایدار از غشای سلولی محافظت کند و یک پاک کننده رادیکال های آزاد محلول در آب است. ، می تواند از پراکسیداسیون غشای سلولی جلوگیری کند. در مقایسه با سایر آنتی اکسیدان های بیولوژیکی مانند VC، کارنوزین ظرفیت آنتی اکسیدانی قوی تری دارد. کارنوزین علاوه بر مهار فرآیند پراکسیداسیون غشای سلولی، می تواند یک سری واکنش های پراکسیداسیون درون سلولی دیگر را نیز مهار کند، یعنی کارنوزین می تواند هر مرحله از واکنش اکسیداسیون را در کل زنجیره پراکسیداسیون موجود در ارگانیسم مهار کند. نقش آنتی اکسیدان هایی مانند VC جلوگیری از ورود رادیکال های آزاد به بافت است، یعنی فقط می توانند از فرآیند پراکسیداسیون مایع غشای سلولی جلوگیری کنند و هیچ کاری برای رادیکال های آزاد وارد شده به سلول نمی توانند انجام دهند.
(2) کارنوزین و زخم معده

زخم معده یک بیماری مزمن جهانی دستگاه گوارش است و عوامل خاصی که باعث ایجاد زخم می شوند در حال حاضر چندان مشخص نیستند، اما پاتولوژی معتقد است که عوامل تهاجمی (مانند اسید معده، ترشح پپسین، عفونت هلیکوباکتر پیلوری) و پیشگیری یا سلولی ناشی از یک عدم تعادل عوامل محافظتی (ترشح مخاط، ترشح بی کربنات، تولید پروستاگلاندین). مکانیسم حفاظتی طبیعی معده این است: یک لایه ضخیم از مخاط معده را تشکیل می دهد که به عنوان یک مانع دفاعی برای محافظت از سلول های پوششی عمل می کند. ترشح مداوم غشای مخاطی از معده محافظت می کند، اما ترشح بیش از حد آن می تواند باعث زخم معده شود. مطالعات نشان داده اند که روی-کارنوزین مصرف شده با غذا می تواند به طور موثری از زخم جلوگیری کند، می تواند به طور موثری یکپارچگی معده و مکانیسم حفاظتی طبیعی آن را حفظ کند، این به دلیل خواص آنتی اکسیدانی کارنوزین، تثبیت غشاء، تنظیم خواص دارویی ایمنی و ترمیم بافت ها است. بر اساس آزمایشات بالینی، پس از مصرف زینک کارنوزین به مدت هشت هفته، 70 درصد از بیمارانی که این دارو را مصرف کردند بهبود قابل توجهی نشان دادند و 65 درصد از زخم های معده از طریق گاستروسکوپی بهبود یافتند.
(3) کارنوزین و تنظیم ایمنی

پاسخ ایمنی یک عملکرد فیزیولوژیکی است که هموستاز را حفظ می کند و توسط مواد فعال فیزیولوژیکی موجودات زنده تنظیم می شود. تعدیل‌کننده‌های ایمنی به درمان دسته‌ای از بیماری‌های ناشی از اختلال عملکرد ایمنی اشاره دارند و برای بازگرداندن پاسخ ایمنی، مهار کاهش غیرطبیعی آن یا سرکوب پاسخ سریع آن استفاده می‌شوند. بسیاری از تعدیل کننده های ایمنی موجود با روش های سنتز شیمیایی سنتز می شوند که دارای عوارض سمی و جانبی خاصی هستند. مطالعات نشان داده است که کارنوزین عملکرد تعدیل کننده ایمنی دارد و تنها ماده فعال فیزیولوژیکی است که تاکنون برای تعدیل ایمنی یافت شده است و به طور گسترده در درمان بیماری های مختلف ایمنی و بیماری های ناشی از ایمنی غیر طبیعی استفاده شده است.