البته برای مراقبت مؤثر از پوست، داشتن مفهوم مشخصی از مواد تشکیل‌دهنده، نه تنها تبلیغ محصول، بلکه مواد تشکیل‌دهنده خود محصول نیز اجتناب‌ناپذیر است. امروز، بیایید در مورد «کارنوزین» مواد تشکیل‌دهنده محصولات مراقبت از پوست صحبت کنیم.
«کارنوزین» چیست؟
کارنوزین یک دی‌پپتید متشکل از بتا آلانین و ال-هیستیدین است که محتوای بالایی در عضلات و بلوک‌های مغزی دارد. کارنوزین خواص آنتی‌اکسیدانی بالایی دارد و می‌تواند رادیکال‌های آزاد را در بدن از بین ببرد.
نحوه عملکرد «کارنوزین»
کارنوزین می‌تواند مقاومت پوست را افزایش دهد، با حفظ فعالیت سلول‌ها در طیف کامل و شرایط رادیکال‌های آزاد، حالت جوانی سلول‌ها را حفظ کند، تولید کلاژن را افزایش دهد و خاصیت ارتجاعی پوست را حفظ کند.
نقش «کارنوزین»
کارنوزین می‌تواند مقاومت پوست را افزایش دهد، با حفظ فعالیت سلول‌ها در طیف کامل و شرایط رادیکال‌های آزاد، حالت جوانی سلول‌ها را حفظ کند، تولید کلاژن را افزایش دهد و خاصیت ارتجاعی پوست را حفظ کند. ماهیت شیمیاییال-کارنوزینتشکیل بتا آلانین و L-هیستیدین از طریق عمل کارنوزین سنتاز است. کارنوزین به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی، اثرات مهار رادیکال‌های آزاد، کیلیت شدن با فلزات واسطه، محافظت عصبی، بهبود زخم و ضد پیری، چشم‌انداز کاربرد گسترده‌ای در زمینه‌های پزشکی، مراقبت‌های بهداشتی و سلامت دارد.
۱. کاربرد کارنوزین در صنایع غذایی
جزء اصلی روغن در غذا مخلوطی از گلیسیریدهای اسید چرب مختلف است. به دلیل واکنش رادیکال آزاد گلیسیریدهای اسید چرب غیراشباع در طول نگهداری، پراکسیدها و آلدهیدهای بدبو یا اسیدهای کربوکسیلیک با زنجیره‌های کربنی کوتاه تولید می‌شوند. بنابراین، خوردن غذاهای حاوی پراکسیدهای چربی، پراکسیداسیون لیپید را در بدن افراد بیشتر می‌کند و باعث بیماری‌های مختلف می‌شود. بنابراین، هیدروکسی آنیزول بوتیله شده، هیدروکسی تولوئن دی بوتیله شده، پروپیل گالات و غیره اغلب در فرآوری و نگهداری مواد غذایی برای جلوگیری از پراکسیداسیون چربی استفاده می‌شوند، اما اثربخشی آنها در فرآیند گرمایش فرآوری مواد غذایی کاهش می‌یابد و سمیت خاصی دارد. ال-کارنوزین نه تنها می‌تواند به طور مؤثر اکسیداسیون چربی را مهار کند، بلکه عملکردهای ایمنی و مراقبت از سلامت بالایی نیز دارد. بنابراین، ال-کارنوزین یک آنتی‌اکسیدان غذایی ارزشمند و ایده‌آل است.
۲. کاربرد کارنوزین در پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی
(1) کارنوزین و آنتی‌اکسیدان
کارنوزین نه تنها می‌تواند از اتم N حلقه ایمیدازول و اتم N پیوند پپتیدی روی باقیمانده‌های هیستیدین برای کلات کردن یون‌های فلزی و مهار اکسیداسیون چربی ناشی از یون‌های فلزی استفاده کند، بلکه هیستیدین موجود در زنجیره جانبی کارنوزین نیز توانایی جذب رادیکال‌های هیدروکسیل را دارد. این ماده می‌تواند اکسیداسیون چربی ناشی از یون‌های غیرفلزی را مهار کند. بنابراین، کارنوزین به عنوان یک ماده فعال آنتی‌اکسیدانی چند منظوره، می‌تواند به طور پایدار از غشای سلولی محافظت کند و یک جاذب رادیکال آزاد محلول در آب است. می‌تواند از پراکسیداسیون غشای سلولی جلوگیری کند. در مقایسه با سایر آنتی‌اکسیدان‌های بیولوژیکی مانند VC، کارنوزین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی قوی‌تری دارد. کارنوزین علاوه بر مهار فرآیند پراکسیداسیون غشای سلولی، می‌تواند مجموعه‌ای از واکنش‌های پراکسیداسیون درون سلولی دیگر را نیز مهار کند، یعنی کارنوزین می‌تواند هر مرحله از واکنش اکسیداسیون را در کل زنجیره پراکسیداسیون در ارگانیسم مهار کند. نقش آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند VC جلوگیری از ورود رادیکال‌های آزاد به بافت است، یعنی آنها فقط می‌توانند از فرآیند پراکسیداسیون مایع غشای سلولی جلوگیری کنند و نمی‌توانند هیچ کاری برای رادیکال‌های آزادی که وارد سلول شده‌اند، انجام دهند.
(2) کارنوزین و زخم معده
زخم معده یک بیماری مزمن دستگاه گوارش جهانی است و عوامل خاصی که باعث ایجاد زخم می‌شوند در حال حاضر چندان مشخص نیستند، اما آسیب‌شناسی معتقد است که عوامل تهاجمی (مانند اسید معده، ترشح پپسین، عفونت هلیکوباکتر پیلوری) و پیشگیری یا سلولی ناشی از عدم تعادل عوامل محافظتی (ترشح مخاط، ترشح بی‌کربنات، تولید پروستاگلاندین) هستند. مکانیسم محافظتی طبیعی معده این است: یک لایه ضخیم از مخاط معده تشکیل می‌دهد که به عنوان یک سد دفاعی برای محافظت از سلول‌های پوشش داخلی عمل می‌کند. ترشح مداوم غشای مخاطی از معده محافظت می‌کند، اما ترشح بیش از حد می‌تواند باعث زخم معده شود. مطالعات نشان داده‌اند که مصرف روی-کارنوزین همراه با غذا می‌تواند به طور مؤثر از زخم جلوگیری کند، می‌تواند به طور مؤثر یکپارچگی معده و مکانیسم محافظتی طبیعی آن را حفظ کند، این به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی کارنوزین، تثبیت غشا، تنظیم خواص دارویی ایمنی و ترمیم بافت‌ها است. طبق آزمایشات بالینی، پس از مصرف روی-کارنوزین به مدت هشت هفته، 70٪ از بیمارانی که دارو مصرف کردند، بهبود قابل توجهی نشان دادند و 65٪ از زخم‌های معده از طریق گاستروسکوپی بهبود یافتند.
(3) کارنوزین و تنظیم سیستم ایمنی
پاسخ ایمنی یک عملکرد فیزیولوژیکی است که هموستاز را حفظ می‌کند و توسط مواد فعال فیزیولوژیکی در موجودات زنده تنظیم می‌شود. تعدیل‌کننده‌های ایمنی به درمان دسته‌ای از بیماری‌های ناشی از اختلال عملکرد ایمنی اشاره دارند و برای بازیابی پاسخ ایمنی، مهار کاهش غیرطبیعی آن یا سرکوب پاسخ سریع آن استفاده می‌شوند. اکثر تعدیل‌کننده‌های ایمنی موجود با روش‌های سنتز شیمیایی سنتز می‌شوند که دارای عوارض جانبی و سمی خاصی هستند. مطالعات نشان داده‌اند که کارنوزین عملکرد تعدیل‌کننده ایمنی دارد و تنها ماده فعال فیزیولوژیکی است که تاکنون برای تعدیل ایمنی یافت شده است و به طور گسترده در درمان بیماری‌های مختلف ایمنی و بیماری‌های ناشی از ایمنی غیرطبیعی مورد استفاده قرار گرفته است.
زمان ارسال: ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۲